Fizikçinin Aşkı

Ne eğik düzlemler tırmandım senin aşkına
Gönlüm esnek çarpışmalardan kırılgan artık.
Bu kaçıncı rezonans, bu kaçıncı gel ve git
Şaşırdım hangi frekansta kalmıştık


Gönlümün ağırlık merkezi her gün değişti
Gözyaşlarımda sönüyor tüm salınımlar
Kaprislerinin dalga boyu boyumu geçti
Derinlere indikçe inan artıyor,
Anılardan sebep zalim basınçlar



Perişan etti beni bu eylemsizliğin
Ben çekmeden gelmez, itmeden gitmez misin?
Ne bu şiddetli voltaj, ne bu gerilim
Bir gün olsun ellerime seri bağlanmaz mısın?



Direncini aşmaya güç kaynağım yetmez
Aşındım yollarında sürtünmelerden
Bu sebepten yandı ciğerim açığa çıkan ısıyla
Vicdan diye bir şey var kalorimetren yoksa da



Ne olur güzel bir gün dengede dursan
Kurtul artık şu sistem dışı kuvvetlerden
Potansiyelin bitsin, bak sen de yorulursun
O zaman indüksiyon bekleme benden



Sabrımın yarı ömrü çoktan tükendi
Dikey atışları artık kaldıramaz enerjim
Bu dert beni öyle yoğun öyle yoğun yaptı ki
Göz pınarlarında dibe çöküp bunaldım

Anonim